Kaç kişinin hala madende olduğunu bilmediğim halde, iktidar veya şirket yetkililerinin çuvallamalarının üzerine gidiyorum. Kimseyi geri getirirmiş gibi.
Nefret söylemi içeren, cinsel tercihler ve etnik köken içeren "şaka"lara gülen ben değilmişim gibi.
Güçlü olduğumda hiç kibirlenmiyor, kazandığımda kaybedeni teselli ediyormuşum gibi.
Rakip takım taraftarlarının her densizliğini acımasızca eleştirip, kendi taraftarımın taşkınlığında "ama" ile başlayan hiçbir cümle kurmamışım gibi.
Kendi işimle alakalı her konuda "önce insan" deyip her tedbiri maliyet gözetmeden yerine getiriyormuşum gibi.
Hayatım boyunca kimseye rüşvet vermemişim, "kısacık yer" deyip yanlış yola girmemişim gibi.
Beni ilgilendiren her haksızlık ve ihmalde "ekmek parası" diye düşünmeden resti çekmişim gibi.
Arabamı kullanırken mesaj çekmemiş, telefonla konuşmamış gibi.
Sütten çıkmış ak kaşıkmışım gibi sağı solu suçluyorum.
Acımla baş edemediğim için ya da daha kötüsü acıma hissim köreldiği için öfkeme sığınıyorum.
Ne tarafta olursam olayım karşı tarafı suçluyorum. Halbuki ölenlerin tarafında hiç bulunmadım, hiç ölmedim.
Bu yüzden, Soma'daki her ölüm benim suçum.
Cihan
